زندگی پر از بالا و پایینه. در مورد خودم، و زندگی نیم بندم، نمیدونم کی پایین میرم و دیگه بالا نمیام.
توی یک روز ابری، بادی، بارانی، کمی سرد، و بدتر از همه در یک یکشنبه غمگین، به دوشنبه یی فکر میکنم که شروع هفته هست و با زبان بی زبانی میگه که یک هفته هم از عمرم گذشت و من هنوز صدها هزار رویای خاک گرفته دارم.
این درسته که لالههای سفید، به زیباییِ لالههای رنگی نیستن؟