به جشن شب یلدا میریم... به همراه ده پونزده خانوادهٔ دیگر ایرانی‌، که جز یکی‌ کسی‌ رو نمیشناسیم و تنها اشترکمون احتمالا خورشت فسنجون یا کوکوی سبزیه، که بوش توی سالون پیچیده و بدجور اشتها بر انگیز شده. من هم دلمه درست کرده ام. انار هم هست و هندوانه، آجیل، راحت الحلقوم و داستان یلدا و ۲۵۰۰ سال پیش و فرهنگ و کسی‌ که بلندگو رو ول نمیکنه و من که شدم دیلماج و هر سه خط در میون ترجمه می‌کنم و گاهی به جای انگلیسی، دانمارکی میگم و گاهی خودم رو میزنم به اون راه که یعنی‌ نشنیدم چی‌ پرسیدی! دیدن مردم خوبه، اینهمه چهره‌های جدید، رقص، موزیک، و شنیدن زبان مادری از دهان کس دیگری، غیر از مادر! و رقص...چند وقت که ایرانی‌ نرقصیده ام؟؟
میریم جشن کریسمس، کاملا به سبک ایرلندی. موزیک تند، آبجوی سیاه، گوشت سرخ شده خوک، غذای اردک، بازی‌های دسته جمعی‌ عجیب، لهجه غلیظ، و من که سرم شده به وزن کوه.
فرصت دارم باهاش حرف بزنم، قدم بزنم، سگ‌ها رو با او بیرون ببرم، بهش نگاه کنم، و به چیزی غیر از عادت هام فکر کنم. این چند روز وقت دارم که به خودم برگردم،‌ای میلم رو باز نکنم، هیچ تلفنی رو جواب ندم، به چیزی فکر نکنم و از تنم لذت ببرم. شب که کنارش دراز میکشم، خودم رو رها کنم تو موجی از میل و هوس...نه به مادرم فکر کنم و نه به تو، و روز که چشمم رو باز می‌کنم، یک سلام کشدار به هوای نیمه ابری بدم و خودم رو آماده کنم برای ...برای هرچیز.